Ufacık bir çocuksun sen. Kendini yaralı bileklerinden öpen ufacık bir çocuksun. 

If I could

Bu mor battaniyenin üstüne nerden geldim diyorum bazen. Dönebilseydim hayatımın her geçmişte kalan sayfasına, ister miydim acaba bir şeyleri değiştirmek? Anım olan tüm yaşanmış anlara geri dönseydim, dokunur muydum? Dokunsam ben olur muydum? Dokunsam bugün bu mor battaniyede bağdaş kurmuş oturur muydum? Herkesin bir yolculuğu vardır Olric; içinde, dışında. Herkesin baktığı vardır olric ve herkesin gördüğü. Her yola çıkışın bir sebebi vardır. Her sakinliğin nedeni. En son ne zaman sabah o ilk uyandığım ve hiç bir şeyi düşünmediğim saniyeler gibi bir mutluluğa sahip olmuştum, hatırlamıyorum. Benim yolum içinden çıkıp aslında beni nelerin mutlu ettiğini görmek için çizilmişti. Yanlış, ben zorla çizmiştim.