Ruhidir benim adim hiç çıkamam evimden
dostlar
uydururum hayali mutluyumdur bu yüzden
bir çiçek dürbününden insanlara
bakarken
bir gün bir istasyon gördüm trenleri geciken
yolcular
ellerinde tek gidişlik bir bilet
henüz bilmeselerde hayat bundan ibaret
istasyon
insanları burdalar tesadüfen
aynı rüyayı görüp ayrı yerlere giden
eskiden
çok eskiden ben daha çok küçükken
henüz cennet plajı otopark olmamışken
mercanların
arasında küçük balıklar vardı
en güzelleri el boyunda kavuniçi olanlardı
bir
gün bir rüya gördüm o kavuniçi balık benmişim
büyümem beklenmeden
afiyetle yenmişim
istasyon insanları burdalar tesadüfen
aynı rüyayı
görüp ayrı yerlere giden
ruhidir benim adım bir sırrım var saklarım
ama
görünce anlarsınız
yalniz dikkat acımayın
acınmak canımı en çok acıtandır.
