geri dönmek

İşte zaten geri dönmek yeterince zor iken bana inanın benim yaşadığım geri dönüş tam bir ölümdü. İzmire gitmek için saydığım günler geçti ve inanın İzmir'e nasıl da uçarak gittim ya da kaçarak, koşarak. İstanbul'a indiğimde dönebildiğimi görmenin verdiği mutluluk ile nasıl ağladım anlatamam. Ömrüm de mutluluktan bu kadar ağlamamıştım. Ardından İzmir ve İzmir'de birbirinden güzel ve yoğun 5 Gün ya da 4.5. O kadar çok şey yedim ki midemin rahatsızlanacağından emindim ama bu kadarını da beklememiştim. Geri dönüş vakti geldiğinde zaten bedenime ve ruhuma kocaman bir darbe indi. İstanbul'dan Paris'e giden uçakta en önde oturmama sevinecekken tüm ayrılık anına ve kilit anına sahit olmam hıçkırıklarımla tıkanmama sebep oldu. İşte midem bulanıyor ve benı bırakın eve gideceğim diye çığlıklar atmak istiyordum. Ama el mahkum. Paris'e ininceye kadar kaynayan midem paris'e inip fransızlarla karşılaştığım da patlak verdi. havaalanından internet satın almam ve annemlerle konuşmam bile beni ve midemi sakinleştiremedi. inanın o kadar hastaydım ki. Uçağım da 1.5 saat rötar verince tam oldu. kendimi her saniye tuvalette ya da yerde buluyordum. İnsanlar bana yardım ediyor ama ne olduğunu anlayamıyorlardı. Oysa bedenim o kadar yemeği ve 5 günde 6 uçağı kaldıramıyordu. Ruhum ise çoktan istifa etmişti. Uçağa alınmaya başlandığında ve son çağrı yapıldığında durmadan istifra etmek ile meşguldüm. Valizimi başkalarının çekmesi sonucu yardımlarla uçağa bindim. Tüm uçak yolculuğum yine tuvalette geçti. Yanıma oturan çok iyi bir bey vardı ve bana çok yardımcı oldu. Bordeaux ya vardık ve yine o beyin yardımıyla taksiye bindim eve geldim. Ama işkence bitmedi tüm gece devam etti. Sabah nasıl oldu? Ben kaç kez anne baba diye çığlık attım? Paris'ten Bordeaux'ya gelmeyi nasıl başardım? Hepsi meçhul ama sanırım bunu da başardım ve güçlendim. Tanrım bu kadar güç yeterli değil mi? Eve dönelim artık ama az kaldı! İşin en kötü kısmı Paris havaalanında yüzümü görünce ilk kez yabancı bir yerde yapayalnız öleceğimden korktum. Hoş bir yolculuk değildi anlayacağınız umarım siz yaşamazsınız :(