Ve oysa ki nankörmüşüm bende. Hem kendime, hem yaşama, hem yaşadıklarıma, hem de yaşattıklarıma karşı.. Herkes kadar nankörmüşüm ya da herkesten az ya da hayır herkesten fazla hem fark eden de bir şey yok aslında. Tek önemli olan nankörlük terimimmiş belki de. Başkaları da nankör müymüş? Bilmem. Bilmek de istemem. Oysa ben, kayığa atlamışım yanıma bir anlam alıp açılmışım. Karadan uzak. Yanımda taşımak istediğim anlam neyse onunla. Karada zıplayanlardan, elleri kollarıyla çırpınanlardan uzak. Bakmadan. Belki de bakamadan. Binlerce anlamınızdan, binlerce anlamımdan hangisini istemişse gönlüm onu almışım. Kayığıma binip açılmışım..
