Bazı günler kendime tüm bu yüklediklerimi taşıyamaz hale geliyordum. Omuzlarımı gün içinde bırakmam gerektiğini hatırlatırken kendime, aslında ağırlık içinde kendilerini bıraktıklarını görüyordum. Üzülüyordum. Yağmur yağıyordu. Yağmurda yürüyordum. Bazen yağmurda ağlıyordum. Yağmur içinde bunun belli olmamasını seviyordum. Origami yapmaya başlamıştım son günlerde. Kafelerde peçeteleri katlıyordum. Tek tek duvara asmaya başladım onları. Minik bir kare parçasına verdiğim şekli severken, omuzlarım için umut biriktiriyordum. Ağır omuzlarım ve kare kağıt parçalarımla düz gülümseyip seviyordum.