aferin kızıma

 Tam tamına 1 sene önce, soğuktu odam ve boş. Sesim yankılanıyor derdim, yankılanırdı da. Dolapta biraz yumurta ve süt ve yoğurt ve eminim biraz da çikolata. Boştu odam, yalnızdı. Eminim korkarak uyumuştum ve eminim kapının altından sızan o ışığa bakmıştım. Üşümüştüm daha yoktu yorganım. Belki şişti gözlerim doğru, belki ağlamıştım. Yalnızdım. İlk kez o kadar uzak ve yalnızdım. Tam tamına 1 sene önce ilk kez öyle derin yalnızlığı tatmıştım. Korkardım doğru çok korkardım evet doğru başta ayakkabıları kapının arkasına sıralardım. Geceleri arada uyanırdım sızan ışığa bakardım ve bazen kötü bir rüya görüp bağırarak uyanırdım ama kimseye duyuramazdım. Tam tamına bir sene önce halım yoktu daha attığım her adım yankılanırdı. Henüz dolanamamıştım sokaklarda nerde olduğumu bile anlayamamıştım. Yine de vardı laduree'm biraz girer girmez havaalanından almıştım. Tam tamına bir sene önce güçlü olabilmenin ilk adımını atmıştım. Şimdi baktığımda omzumun üzerinden doğru ağlamıştım, yıpranmıştım, gülmüştüm, koşmuştum, yemiştim, içmiştim, krizler geçirmiştim, yalnız kalmıştım, yapayalnız kalmıştım, kapının altından sızan ışığa bakmıştım, macaronda boğulmuştum, yorulmuştum, büyümüştüm, her gün değişmiştim, her gün anlamıştım, her gün adım adım çoğalmıştım. Tam bir sene önce bugün beni böyle güzel değiştiren o hayata adım atmıştım. Ve tam tamına bir sene sonra oturmuşum sıcak odamda yanımda biraz çorba, en sevdiğimden hastayım diye annem yapmış, içerden gelen sesler var ve bağırsam duyarlar,  ağlasam sarılırlar, gülsem gülerler, hemen şimdi uyusam endişelenirler. Hepsi güzel hayatta ki her an güzel, yaşamayı bilene, yaşayıp da bir şeyler öğrenene. Tam tamına bir sene önce, tam tamına bir sene sonra. Aferin kızıma.