Ve bazı günler çok emin olamıyorum aslında kaçmak ve kalma sözcüklerinin anlamlarının arasında ya da uyguladığımın belki de uygulamam gerekenin hangisi olduğu konusunda. Bazen sanki bir şey için koşmuyorum, aksine kaçıyorum; hatalarımdan, olası başarısızlıklarımdan, yüzleşmekten korktuklarımdan. Bazen de tam tersi sanki durum, koşuyor gibiyim bir hedefe ama sanki bazen at gözlükleriyle. Evet evet biraz aklım karışık doğru. Sendeliyorum arada bakmayın böyle yaptığıma iyi bir kahve yaparım birazdan bakın nasıl da Buse olurum ben yine ama bazen eski bir küvette banyo yapıyor gibi hayal ediyorum kendimi, o komik duş perdesini çekince içerisi sıcacık, biraz buharlı hayali bir havası var, şarkı söyleyebiliyorum, istediğim harika kokuyu yaratabiliyorum, mum bile yakarım kime ne, gülümsüyorum, bedenim tüm sıkıntıları ve karışık düşünceleri bırakıp gevşemiş; ama bir an ufacık bir an açtığımda o komik duş perdesini ya da bir an başkası açtığında o perdeyi donuyorum, yüzüme buz gibi hava çarpıyor diriliyorum, mum sönüyor, kendi yarattığım kokuma başka kokular karışıyor, buhar dağılıyor, savunmasız kalan bedenim kaskatı kesiliyor! Kapatıyorum perdeyi yine, evet yine kapatıyorum ama korkuyorum işte ya bir gün kapatamazsam ve yüzüme vuran o soğuk hava ile donarsam diyorum. Neyse ki daha keşfedicek çok şeyim var, atıcak çok kahkahalarım, dökücek çok gözyaşım hem çok uzun sürmez öyle, bir banyo perdesi de alırım.
Keyifle...
Buse
