Kabul etmedim değiştiğimi, uzun süre belki günler belki aylarca asla kabul etmedim. Tam da bu yüzden hep 1 sene önceki ben olsam dedim ya da 2 sene önceki ne farkeder, hep geçmişteki ben olsam dedim. Fark edemedim geçmiş geçmişti. Dışarıdan bakınca hayatıma korkuyorum dedim kendi kendime, korkutuyor bu kararsız kararlılığım beni dedim, korkuyorum başarısız başarılarımdan dedim, korkuyorum dedim korktum ve daha çok korktum, özenle korkuttum kendimi. Halbuki sadece değişmiştim, dönüşmüştüm, tüm korkularıma rağmen başarmıştım, sadece o fırtınanın içine daldığım kişi gibi çıkmamıştım; bambaşka, biraz saçları dağılmış, biraz savrulmuş ama bir o kadar da dönüşmüş bir miniktim artık daha farklı bir ufaklıktım. Zamanıydı kabullenmenin değişimi. Bambaşka bir yol ve yeni bir fırtına. Hayat hep bir fırtına. Kucağına biraz Fauchon düşmesini istemesi dışında çokca değişmiş, dönüşmüş Buse, yeni bir minik ve yeni bir ufaklık olan Buse' den sevgilerle...
