Beklentilerim yazmışım, belli içimden daha çok yazmak gelmiş ama; sanırım uykuya dalmışım. Hava bulutlu, yağmur sakin sakin yağarken ortalama bir kahve ve kötü bir kurabiyeyle masamı paylaşırken kitapları kenara alıp biraz daha yazmak istiyorum. Beklentilerim vardır benim ve bunların sonucunda yargılarım. En olağanından kahveme süt az dersem, az ayarı bilinsin isterim. Hoş kime göre neye göre denir ama beklerim, beklentimdir. Ben bir şeyler okurken Dünya dursun ve bu sakinliğe ortak olsun diye geçiririm içimden, hoş asla ortak olmazlar ama yine de beklentimdir. Hayaller kurarım ve gerçek olmalarını dilerim, dilemem istememdir odaklanmamdır. Bazen zamanla kötüleşen o dileğin yine de gerçekleşmesini dilerim ne de olsa beklenticiyim. Uzar gider listem; gülümsemeler beklerim, insanlık beklerim, az süt ayarı bilinen kahve beklerim, kötü kurabiye sattığı için utanan işletmeci beklerim, saygı beklerim, en çok sevgi beklerim, derse yetişmeyi beklerim, bekletilmemeyi beklerim, evde hep akçaağaç şurubu olsun birazda ucuzlasın diye beklerim, elime geçen tüm parayı kitaplara vermemeyi beklerim, gidiyorum dediğimde gidebilmeyi beklerim, çokça çan sesi beklerim, sabah koşarken insanların yargılayan bakışlarının durmasını beklerim. Merhaba ben dünyaları bekliyorum ya da bekliyor-dum. Artık beklemiyorum. Bir gün, çokça gün önce değil az gün önce bir gün beklememeyi öğrendim. Beklentilerimle karıştırdığım hayatımı beklentisiz yaşamaya karar verdim ve çok da tatlı olduğunu keşfettim. Misal, normal bir günde '' beklentili olanda '' bloğum için böyle ben bir yazı yazarken masamı kimseyle paylaşmamayı beklerdim ki bu beklenti beni içine alır, hakimiyet kurardı ama normal bir günde değiliz; masama yaklaşıp yer olmadığını açıklayıp priz kullanmalıyım diyen bir yabancıya gülümseyip tabi demek yerine ki gülümseyip tabi demem olağandır; tabi ki öyle derdim ama içimden hey burda ben olmaya çalışıyorum, biz havası soluyamam demek geçerdi ki demedim ve olmayan beklentim beni biraz havuçlu kek kokusu ile ödüllendirdi. Ve sonuç olarak ettiğim onlarca karışık laftan sonra diyebilirim ki beklentisiz olmak beni beklesem dahi sahip olamayacağım beklentilerle ödüllendirdi. Bırakmak beklentisizlikti ya da beklentisizlik bırakmak kim bilir; hem artık kahvemin süt ayarı da daha iyi; ama yine de koruduğum bir beklenti, koruycağım bir beklentim var, sevdiğim bir beklenti...
