Ufaktım oldukça ufak, yeni doğmuştum daha, 23 yıl olmuş.
Dağdan bir parça almıştı dedem. Evet gerçektende dağdan bir parça. Yıllar
içinde işlemişti o dağın ona ait parçasını. Yollar yapmıştı minik taşlardan,
kestaneler ve cevizler sonra yüzlerce hem de; gölgesinde oynamıştık, sabah çıkar
hava kararınca girerdik eve yolda bulduklarımızı atıştırırdık, İbrahim abinin
bekçi evinin önünde ki o minik elma ağacını bir günde bomboş dallarla
bırakırdık, toz toprak olurdu her yanımız, köy kahvesine girer çay içerdik asla
parada ödemezdik miniktik daha dedeniz derlerdi ziyadesiyle ödedi gülümserdik.
Çocuktuk bakkala dalardık her şeyi alır veresiye yazdırırdık babam öderdi. 35
hektar alan, ağaçlar, 3 koca dağ evi ve tam 23 yıl. Her birini işlerken dedem, İbrahim
abininde tek meşgalesiydi sanki… Dedem aramızdan tam 9 sene önce ayrıldığında
daha bizimleydi İbrahim abi daha da bizimle olucak gibiydi. Bugün çocukluğumun
yazlarının geçtiği o dağda, o ormanda bıkmadan usanmadan çocukluklarımızla
uğraşan o adamı uğurlama günü. Yedi kuzenin yedisine de ağaçta ev yapan o adamı
uğurlama günü. Hatırlar mısın büyük dallardan çok sağlam bir çadır yapmıştın
bize tüm yaz içinde yaşamıştık büyüdük biz, unutmadık. İbrahim abiiii Bozdağ eksik artık. Huzur, huzur seninle olsun...