Bir buket çiçek

Her cumartesi akşamı dönerken eve bir  buket çiçek alırım ben kendime. Nedendir bilmem bu israfım. O kadar sıcaktır ki evim dayanamazlar bir gece bile. Sabaha usulca solmaya başlamış yüzleriyle karşılaşırım. Yakınırım, ben aldım diye mi bu tavır derim. Almamalıydım. Sonra sonra yangın merdivenine koymaya başladım onları. Alıştılar zira yeni buket gelene kadar dayanır oldular. Uyanır uyanmaz mor perdemin arkasından bana bakıp durdular. Hiç çiçek almamıştım belki bundandır, hani hep yoktur ve hep açtır ya insan bir şeye ben hep aldım. Her cumartesi akşamı tam 4 aydır, binmeden trene sağdaki büyük markete saptım. Biraz ekmek, bir minik peynir, dayanamayıp biraz çilek ve bir de bir buket çiçek aldım..