Ne yazıyor bu kadar bu çocuk durmadan. Farkında değil mi günlük gibi kullandığı bu beyaz sayfaların nasıl da zıp zıp zıplayıp yayıldığının? Hayır kime ne ki bu çocuğun ilginç iç dünyasından. Yetmezmiş gibi bir de karman çorman. Bazen cookie, bazen krema. Bazen yaşam, bazen dizlerini karnına çekip de yatmış odaklanan bir şaşkın biraz şapşal. Bazen biraz hayal, bazense saklanamayan kırılmalar. Ne yazdı bu çocuk böyle durmadan. Anlattı anlattı. Bıt bıt konuştu. Yazarken kendi kendine konuştu durdu. Yüksek sesle okudu, duydu duydu duydu. Ne yazdı bu çocuk, ne sevdi bu çocuk, ne üzüldü bu çocuk, ne güldü bu çocuk, ne yaşadı bu çocuk ama ne büyüdü bu çocuk.
Sizde dinlediniz bu çocuğu. O kendini bulmaya çalışıp yazarken, konuşurken kendiyle bu beyaz sayfalarla dinlediniz bu çocuğu.
Minettar bu çocuk.
Size ve kendine, her şeyiyle bu yaşama minnettar.
