peynirin küfü

 Evde gerçekten aşamadığımız bir sorunumuz var. Ben deli oluyorum peynire, bazen tüm bir gün peynir yemenin peşinde koşuyorum. Utanmasam, çekinmesen sandalyeyi çekicem açık dolap kapağının içine elimde bir bıçakla peynir rafında dolanıcam bütün gün ama neyse ki utanıyorum. Gelelim aşamadığımız soruna, kendime özene özene o küflü; evet annemin tek kelimeyle aşağlayarak küf dediği o katmana özen göstererek ve o katmanı bol tutarak, o peynirden kesiyorum. Sadece iki dakika ortadan kayboluyorum ve o da ne küfüm gitmiş. Kalmış mı ortada küfsüz bir peynir. Başlıyorum bağrınmaya söylenmeye; yoga, karma boşuna küfü almışlar diyorum küfü! Gidiyorum annemin başına bunu bana neden yapıyorsun diyorum neden? O küf diyor bana, aşağlıyor ve tek kelimeyle yıkıyor o dokuyu ve küf diyor, mikrop diyor, pis diyor, kaka diyor, diyor da diyor. Gözlerim dolu uzaklaşıyorum acaba tabağa mı ayırdı çöpe mi attı diye bakınıyorum. Neyse ki bir dilimde küflü kesiyorum, giden küflere yanıyorum.  Ben ve küflerim, peynirin küfü, busenin küfü.